Rozdział 9

Dla Ani ♥ 

______________________________

*oczami Holly*

Otworzyłam oczy patrząc na sufit. Światło lekko przebijało się przez materiałowe zasłony. Przeciągnęłam się i zastygłam w bezruchu. Leniwa niedziela. O tym dzisiaj marzyłam. Żadnych imprez, żadnych wyjść, żadnych spotkań z rodziną ani ze znajomymi. Wzięłam telefon i spojrzałam na wyświetlacz. Kurde. Znowu się obudziłam przed 13. Ociężale wstałam z łóżka i usiadłam na krawędzi. Poczłapałam do drzwi i wyszłam na korytarz, zerkając do pokoi czy ktoś jest w domu oprócz mnie. Chloe spała w swoim pokoju, a Alex leżała w łóżku przeglądając coś na telefonie. Weszłam do kuchni, żeby się napić po czym o mało nie dostałam zawału. Krzyknęłam przestraszona, bo nie spodziewałam się nikogo w kuchni, jednak zobaczyłam Niall'a w samych bokserkach z dwiema szklankami w ręce. 

- Jezu, co ty tu robisz? 

Do kuchni wparowała przerażona Alex i zaczęła się z nas śmiać, a my patrzyliśmy na siebie zdziwieni. Wzięłam poduszkę, która zawsze znajdowała się na jednym krześle przy stole i walnęłam przyjaciółkę, żeby się uciszyła.

- Więc tak... - zaczęłam. - Wy sobie nie przeszkadzajcie i w ogóle, ja wezmę wodę i idę.

Powiedziałam i podeszłam do szafki.

- Jak tam Holly spotkanie z rodzicami i rodziną Styles'a? - zapytał Horan.

Odłożyłam butelkę obok szklanki i popatrzyłam na niego pytającym wzrokiem.

- Skąd wiedziałeś że on będzie? - zapytałam zaciekawiona.

- Harry mi wczoraj powiedział . - O ta małpa. Wiedziała do kogo jedzie, a czekała na moją reakcję pytając się czy z nim pójdę. - Mówił, że byłaś trochę zszokowana jak go zobaczyłaś.

- Bo jego najmniej się spodziewałam ze wszystkich osób na świecie. - mruknęłam i wyminęłam ich dwójkę. Wyszłam, a z tyłu usłyszałam jak woła.

- Ej no w końcu nie dowiedziałem się jak było! - powiedział z uśmieszkiem. Arr.. Na pewno o tym gadali i zaplanowali to niby przypadkowe zapytanie się mnie o to.

- Holly. - usłyszałam wołanie Chloe gdy przechodziłam obok jej sypialni.

- Co? - wejrzałam głową przez drzwi.

- Wyniesiesz śmieci? - powiedziała i wyszczerzyła się. Przewróciłam oczami i lekko skinęłam głową. Chciałam się wycofać kiedy dodała. - A i Harry niedługo przyjedzie. - uśmiechnęła się lekko.

- A on po co znowu? - zapytałam.

- Myślałam, że go lubisz.

Westchnęłam.

- Kobieta zmienną jest. - mruknęłam i wyszłam. Poszłam się ubrać. Założyłam wybrane legginsy i psiknęłam się dwa razy ulubionymi perfumami. Nie było aż tak zimno, więc szybko wsunęłam buty i wzięłam śmieci. Schodząc spotkałam Mike'a - sąsiada z piętra niżej, a za nim idącego Harolda.

- Hej Holly. - odezwał się blondyn i uśmiechnął się do mnie.

- Cześć. - odwzajemniłam gest i spotkałam zielone tęczówki bruneta. Nie powiedziałam mu nic, a on mi. Posłał mi tylko swój czarujący uśmiech, ukazując swoje dołeczki. Poszłam wyrzuciłam śmieci i odwróciłam się żeby zamknąć furtkę od ogrodzonego przez płotek zakątka. Poczułam czyjeś ręce na mojej talii i zachrypnięty głos przy moim uchu.

- Ze mną się już nie przywitasz? - zapytał i czułam jak jego usta wyginają się w uśmieszek. Odwróciłam się, ale wpadłam na jego tors. Postanowiłam go zignorować i ominęłam go. Nie mogłam mu dać wyczuć swojego... Onieśmielenia jego obecnością? Nie wiem czy tak nazwać uczucie i fala emocji jaka mnie zalewała kiedy mnie dotykał, mówił w ten sposób... Otrząsnęłam się. - Gdzie uciekasz? - zapytał znowu i złapała tym razem mój nadgarstek. Zwinnie go wyciągnęłam.

- Czego chcesz Harry? - zatrzymałam się gwałtownie i popatrzyłam na niego.

- A czy ja czegoś muszę chcieć. W sumie to jedną rzecz chcę. - spojrzał na mnie, penetrując mnie wzrokiem. - Ładnie Ci w legginsach. - przewróciłam oczami i ruszyłam do klatki, a on obok mnie. Zauważyłam koleżankę z klasy, która mieszkała na przeciwko mnie.

- Jezu wiedźma idzie. - przyśpieszyłam kroku.

- Czemu wiedźma? - zapytał. - Niezła jest. - powiedział i popatrzył na dziewczynę. Uśmiechnęła się uwodzicielsko i zmierzała ku nam.

- To jak chcesz to zostań sobie z nią. Ja idę. - przyśpieszyłam jeszcze bardziej i lekko uderzałam o beton Vans'ami.

- Ej, czekaj. - usłyszałam jego głos za sobą. - A co jeżeli mnie wsadzi do wielkiego garnka i będzie chciała ugotować albo wrzuci do piekarnika. - powiedział całkiem poważnie, na co ja stanęłam i wybuchłam śmiechem na jego dziecinny, ale uroczy komentarz. - Nie śmiej się ze mnie. - próbowałam powstrzymać chichot, który ciągle dawał o sobie znać.

- Okej, okej. To chodź, szybko. - pociągnęłam go za rękę. Widziałam wzrok Abi, która patrzyła ze zdziwieniem. Wiedziała kim jest chłopak obok mnie, a on wyznawała zasadę pt. "Mogę mieć wszystkich, których ty masz". Gdy wreszcie weszliśmy na korytarz przechodziłam co dwa schodki.

- Cholera. - przeklnął cicho. Zatrzymałam i odwróciłam się żeby zobaczyć co się stało. Patrzył na mnie, pokazując szereg białych zębów. - Masz strasznie seksowny tyłek.

Czułam, że lekko się zarumieniłam. Przegryzłam dolną wargę. Zaczęłam iść z powrotem. Słyszałam, że on również. Czułam nadal jego wzrok.

- Harry, przestań gapić się na mój tyłek z łaski swojej. - uśmiechnął się szerzej na widok moich policzków.

Weszliśmy do domu i zdziwił się na widok zapinającego pasek Niall'a.

- Horan? - zmarszczył brwi. - Co ty tu robisz?

- A ty co tu robisz?

Zaczęłam się z śmiać. Z nich i z ich zdziwionych, rozkojarzonych min.

- Coś Cię dzisiaj często wprawiam w śmiech. - powiedział loczek, a ja oparłam się ramieniem o ścianę nadal się uśmiechając. - A poza tym zapytałem się pierwszy. - zwrócił się do blondyna.

- Jestem u Alex. - otoczył ramieniem dziewczynę, która właśnie się do nas dołączyła.

- Co tu takie zbiorowisko? - zapytała nas.

- Chłopaki się nie umieją dogadać. - odparłam i obróciłam się na pięcie kierując się na kanapę do salonu. Chyba moja leniwa niedziela, bez odwiedzin się nie uda. Usłyszałam mój telefon, który grał ode mnie z pokoju. Wyminęłam wszystkich, którzy nadal stali, a zagradzali w przejściu do części z naszymi pokojami. Do rozmowy przyłączyła się Chloe. Spojrzałam na wyświetlacz. Melanie - moja o cztery lata młodsza kuzynka.

- Hej, jak tam? - odebrałam i zapytałam na przywitanie.

- Cześć, dobrze. Potrzebuje twojej pomocy. - odpowiedziała nie owijając w bawełnę.

- Co się stało?

- Pamiętasz te testy sprawnościowe z wf-u, które zdawałaś w High School? - zapytała.

- Tak. Od razu mówię, że przygotuj się na spore bieganie.

- No właśnie. A ja wiem i ty dobrze wiesz, że w porównaniu do Ciebie nie jestem w tym dobra. Pomożesz mi?

Wyszłam z pokoju i przeszłam przez pusty już korytarz. Oparłam się o blacie w kuchni, który był połączony z salonem.

- A jak mam Ci pomóc?

- No mam je dopiero za dwa tygodnie, więc może myślałam, że byś mi pomogła się przygotować. Powiedzieć co robię nie tak i ogólnie.

- No dobra, to od jutra?

- A masz na dzisiaj jakieś plany?

Westchnęłam. Popatrzyłam na grupkę zalegającą na kanapie.

- W sumie to nie. To za godzinę na sali w Wellstone*?

- Okej, dziękuje!

- Pamiętasz gdzie mieszkam? - potwierdziła. - podejdź to w ramach rozgrzewki sobie pobiegniemy. To niedaleko. - uśmiechnęłam się do słuchawki. Chloe i Hazz patrzyli na mnie z zaciekawieniem, a Alex i Niall byli w sobie zatraceni.

- Okej, do zobaczenia.

Rozłączyłam się.

*oczami Chloe*

Siedzieliśmy na kanapie. Usiadłam obok przyjaciela i oglądaliśmy jakiś nudny serial. Nagle weszła do pokoju Holly rozmawiając przez telefon. 

- A jak mam Ci pomóc? - usłyszałam jak mówi do osoby po drugiej stronie. Ciekawe co kombinuje. 

Razem z Harry'm patrzyliśmy na nią. Loczek od wrócił się do mnie. 

- Z kim rozmawia?  

- Nie mam zielonego pojęcia. - wzruszyłam ramionami.

Gdy skończyła rozmawiać wbiła w nas swoje niebieskie tęczówki. 

- Co? - zapytała trochę zmieszana naszymi spojrzeniami. 

- Nic. Z kim gadałaś? - rozpoczęłam przesłuchanie. 

- Z Melanie. Uprzedzając twoje następne pytania już mówię, że umówiłam się z nią na 15 na sali Wellstone, żeby pomóc jej w przygotowaniach do tego porąbanego testu sprawnościowego w High School. 

- Uu, współczuje jej. Czy dobrze słyszałam, że będziecie biegły? 

- Owszem. 

- Jejku biegająca Holly! Pamiętasz jak kiedyś biegałyśmy. 

- Kiedyś trzy miesiące temu? - wyszczerzyła się. 

- No tak.

Zajęła miejsce, które było wolne pomiędzy mną, a Harry'm na narożniku. Założyła nogi i zaczęła coś przeglądać w telefonie.

- Nie idziesz się szykować? - zapytał zdziwiony Hazz.

- Mam się szykować na bieganie? Przebiorę się tylko i idę. Nie muszę szybciej wychodzić, jeżeli przyjdzie pod mieszkanie. - uśmiechnęła się przyjaźnie. Miałam wrażenie, że gra tak przy nas.

*oczami Holly*

Po półgodzinnym oglądaniu telewizji wstałam i poszłam do pokoju, zdaniem Harry'ego, się "uszykować". Wciągnęłam szybko na siebie wygodne ubranie i ubrałam wygodne buty do biegania. Przeprowadziłam kabelek od słuchawek pod bluzą i wrzuciłam białego iPhon'a do kieszeni bluzy. Zgarnęłam gumkę do włosów z komody i poszłam na korytarz do lustra. 

- Nie będzie Ci za zimno? - usłyszałam głos Alex. 

Odwróciłam się w ich kierunku. Widziałam przemierzający mnie z góry do dołu wzrok loczka. 

- Nie, będę biegła więc się rozgrzeję. 

Już otworzył usta żeby coś powiedzieć, ale posłałam mu uciszający wzrok. Pewnie znowu palnąłby jeden ze swoich głupich tekstów typu: "Ja Ci pomogę się rozgrzać." czy coś innego żenującego. Zobaczyłam na zegarek wiszący na ścianie. 15. 

- Dobra, to ja idę. Będę pewnie jakoś niedługo. Zamknijcie drzwi! - dopowiedziałam stojąc już przy nich. Zbiegłam po schodach. Melanie stała już na dole. - Długo czekasz? 

- Nie przed chwilą przyszłam. 

- Okej, to się przejdziemy szybkim krokiem i zaraz sobie pobiegniemy. 

W ciągu 15 minut dobiegłyśmy do sali. 

- No to od czego zaczynamy? 

Rozgrzałyśmy się i wypędziłam ją, żeby pobiegała na biegach krótkodystansowych i poskakała trochę w dal. 

***

Wróciłam do domu i zatrzasnęłam drzwi. Popatrzyłam na kanapę w salonie, zalegali tak samo jak przed moim wyjście a minęło trochę więcej niż godzina.

- Cześć. - powiedziałam do nich, a wzrok siedzących przeniósł się na mnie. Było to zrobione w tak równym tępię, że aż się przeraziłam. - Jejku, wasz wzrok jest straszny. - powiedziałam i chciałam usiąść na miejscu, które było zajmowane przeze mnie przed moim wyjściem. Wycofałam się jednak i skierowałam do mojego pokoju. Zamknęłam drzwi i oparłam się łokciami o komodę na której stał laptop. Otworzyłam go i zaczęłam przeglądać Facebook'a. Wyprostowałam się i zaczęłam pisać do koleżanki kiedy poczułam ciepłe dłonie na swojej talii i szept do ucha. 

- Jak tam trening, śliczna? 

Zaskoczona, odskoczyłam od niego i popatrzyłam zdezorientowana. 

- D..Dobrze. - wyjąkałam. Nie wiedziałam co się dzieje ze mną w jego towarzystwie. - Kiedy wszedłeś do pokoju? 

- Przed chwilką. Nie słyszałaś? - zapytał ze swoim uśmieszkiem. Pokręciłam głową przecząco.

Zaczęłam się cofać. Szedł za mną, aż moje plecy zetknęły się ze ścianą. Cholera. 

- Czemu uciekasz? - zapytał nachylając się do mojej szyi i lekko ją muskając. Poczułam jak położył ręce na moich biodrach. Czułam wpływający róż na moje policzki. Zaczął przesuwać palce co raz niżej. Chwyciłam jego duże dłonie i odsunęłam je od mojego ciała. 

- Nie przesadzasz? - zapytałam patrząc do góry w jego zielone tęczówki. Byłam trochę od niego niższa. 

- Nie, a czemu? - wywinął swoje nadgarstki z moje uścisku, zakładając mi kosmyk włosów za ucho, który wyszedł z mojego luźnego koczka. - Wole jak masz je rozpuszczone. - szepnął mi do ucha. 

Przełknęłam cicho gulę, która blokowała mi w gardle. Widziałam jak nachyla się do mnie, żeby mnie pocałować, tak jak ostatnio przy drzwiach - szybko i niespodziewanie. Zręcznie się wyminęłam stając za nim, co spowodowało lekkie zirytowanie na jego twarzy. 

- Tak się bawimy? 

Ku mojemu zaskoczeniu podbiegł i owinął sobie moje nogi wokół jego pasa. Przywarł mnie do ściany i trzymał moje uda, żebym mu się nie wywinęła. Nachylił się do mnie i zaczął zostawiać na mojej szyi pocałunki jadąc w dół do ramion. Byłam całkiem sparaliżowana. Trzymałam dłonie na jego torsie, próbując na marne zwiększyć dystans pomiędzy nami. 

- Holly widziałaś gdzieś Har... - widziałam stojącą w drzwiach Chloe. Spojrzałam na nią za jego ramienia. - Ymm.. Nie przeszkadzam. - powiedziała i zniknęła w drzwiach. 

- Nie, czekaj. - otrząsnęłam się jakby z transu i zaczęłam podważać jego palce z moich nóg, żeby pójść do przyjaciółki. - Puść. - spojrzałam mu w oczy. Niechętnie postawił mnie na ziemi.

- Znowu mi uciekasz. - na jego twarz wszedł grymas.

- Przykro mi. - powiedziałam z sarkazmem i go wyminęłam. Pobiegłam w poszukiwaniu przyjaciółki. Była w swoim pokoju. Siedziała na krawędzi łóżka odwrócona tyłem do mnie. Popukałam lekko w drzwi i otworzyłam je szerzej. - Mogę? - pokiwała lekko głową. Zamknęłam za sobą dobrze drzwi. Usiadłam obok niej. - Co jest? - popatrzyłam na nią. Spojrzała na mnie.

- Nie nic. - odpowiedziała i się uśmiechnęła, ale ja widziałam łzy w jej oczach.

- Widzę, że coś jest nie tak.

Nie odpowiedziała na to. Siedziałyśmy chwilę w ciszy, patrzyłam na moje czarne skarpetki.

- P.. Podoba Ci się Harry? - wyjąkała Chlo.

Miałam już odpowiedzieć "nie", ale coś mnie w środku zatrzymało. Byłam tego pewna? Nie. Zdecydowanie nie.

- Ehh.. Trudno stwierdzić. - popatrzyła na mnie pytająco. Z jej oczu zniknął smutek i woda, która przed chwilą była. Postanowiłam jej wyjaśnić. Wiedziałam, że jej mogę zaufać. - Bo.. - zaśmiałam się lekko. - To jest tak, żeby niby go nie lubię, ale coś mnie do niego przyciąga. Kiedy mnie przycisnął do ściany, to jedna mała część mnie chciała się wyrwać, a druga nie chciała, żeby przerywał.

Zwróciłam się twarzą do niej. Uśmiechała się do mnie. W jej oczach było tylko zadowolenie.

- Czyli podoba Ci się on. - stwierdziła.

- C..co? - zaskoczyła mnie. Zarumieniłam się znowu lekko. Ten rzadko spotykany odruch, dosięgał mnie co raz częściej.

- Pasujecie do siebie. Pod względem charakteru i nie tylko.

- Proszę Cię. - zaśmiałam się i lekko rzuciłam w nią poduszką.

- No taka prawda.

Siedziałyśmy chwilkę w ciszy.

- Ymm.. Chloe. A Tobie się on podoba?

Westchnęła.

- Przez moment na samym początku. Potem  jakoś mnie ocknęło, że to nie ma sensu. Dowiedziałam się, że ty mu się podobasz.

- Ile go znasz? - zapytałam zdziwiona. Na początku?

- Gdzieś z pół roku.

Podniosłam brwi. Tak długo i nam nic nie mówiła? Usłyszałyśmy pukanie do drzwi i za drewnianą powłoką wychyliła się uśmiechnięta twarz loczka.

- Wszystko dobrze? - Chloe kiwnęła głową i zaprosiła go do nas. Przeszedł na czworakach po łóżku i wepchnął się pomiędzy nami, obejmując nas ramionami. - Nie chcę, żeby dziewczyny które uwielbiam były smutne. - odwrócił się w stronę blondynki, a potem do mnie. - A z Tobą, skarbie, muszę jeszcze coś dokończyć. - mrugnął do mnie. Zaczął się śmiać kiedy zobaczył kolejny róż na moich policzkach i zdezorientowaną minę. Wzięłam jego rękę z moich pleców, która jechała co raz niżej.

- Tylko nie na moim łóżku. - powiedziała Chlo śmiejąc się.

- Oj przestańcie. - przewróciłam oczami i zaczęłam się śmiać z nimi. 

---------

*Wellstone - nazwa wymyślona przez mnie.

Coś ktoś skomentuje? :3 Czekam na szczere opinie ♥